رسم زمینی بودن، خاکی بودن است... پیروان چنین مکتبی، دل بر آستان دلبر دارند، دست بر ثنای یار و پا در عرصه میدان؛ آوردگاه‎شان نه از صنف بزم که از جنس رزم است و جهاد.

چشم‎ها گواه می‌دهد که خاکی بود...

اینکه چه شد که آنچنان جامه درید که ناسوت، سنگینی گام‎های این عزیز دوران‌مان را تاب نیاورد، مثنوی هزار منی است که چشم به‌راه قلم‎ها و حنجره‎ها و رسانه‌ها است. ابدیت جامه تک قواره‌ای است که بر تن هر کس و هر چیزی نمی نشیند. باید هم اندازه‌اش شد تا ابدی شود.

طراز باور و عمل، میزان خلوص آدمی
است. او این چنین زیست. ایمان داشت که دانایی توانایی است. نیک می‌دانست
در هماوردی با عفریت جهل اما تا دندان مسلح، یار و همراه دیرین ایمان،
اسباب دانش است و ابزار فناوری.

جایش خیلی خالی است... هنوز رسمش
خاکی است. اسمش ناخواسته نم نم باران سرد دی ماه دل‌هاست. جمعه بود که رفت.
یادگاری از جمعه‌ای که بازخواهد گشت؛ دلداری که به دیدارش چشم به راهیم.
جمعه وقت دیدار یار بود.

 اینک اما در سالگرد دلتنگی اسوه عزت ایران زمین سردار دل‌ها شهید قاسم سلیمانی، بر این سطور تنها چند قطره‌‎ای خون‌دل‎دیده
بر این طومار می‌چکد ... انتقام سخت سردار دلها، نه از جنس جهل، که از جنس
علم و فناوری است. و دانایی توانایی است. ظلمت ندید که بذر انتقام سختی که
13دی ماه 1398 در دل‌ها کاشت، میوه‎اش با دست خرد و عزت فرزندان این کهن مرز و بوم از دار زیست بوم اقتصاد دانش بنیان چیده خواهد شد.

سپهبد شهید قاسم سلیمانی، نامی که
چو از دل برآمد، لاجرم بر دل نشیند... اسمی که آیندگان به خاطر خواهند
سپرد تا رسمش جاویدان بماند. در سالگرد شهادت این عزیز جهان اسلام، یاد و
خاطرش را گرم و گرامی می‌داریم و به نمایندگی از جامعه نخبگانی، علمی و
فناورانه کشور، با راه پاک و خالصانه‎اش، تجدید عهد می‌کنیم.

*مشاور رئیس بنیاد ملی نخبگان